#عصر_جدید پیام‌های مختلفی برای من داشت. یکی از اصلی‌ترین‌هایش اینکه عمده‌ی اجراها حاصل حضور در نظام رسمی و #مدرسه نبود!
مهارت‌های #ورزشی و بدنی (پارکور، آیروبیک، حرکات نمایشی و .)، #موسیقی و آواز و انواع دیگر #هنر و فعالیت نو که در میان اجراها پررنگ بود، از وجوه مغفول نظام آموزشی ماست.
اما سوال این است که این آدم‌ها که بیشتر از نسل #جوان هستند، کجا این کارها را آموخته‌اند و آن قابلیت / استعداد خاص خودشان را شناخته و پرورش داده‌اند؟! یک نمونه جالب محمدامین، جوان ۱۹ ساله‌ی شیرازی است که از دوم دبیرستان هنرستان را ترک کرده است. او در عین اینکه تدوین فیلم را به صورت غیررسمی و البته جدی دنبال کرده، با تمرین مهارت عجیب و حیرت‌انگیز در اجرای حرکات نمایشی سیرک‌گونه‌ای یافته است. او مؤکداً به #بی‌فایده بودن مدرسه باور داشت و مخالف بازگشت به مدرسه بود و یکی از داورها هم به شدت از آن دفاع می‌کرد.
خلاصه بگویم که ایده‌ی #مدرسه‌زدایی (و بی‌فایدگی ذاتی مدرسه) را قبول ندارم و آن را ناشی از فقدان نگرش عمیق تربیتی و اجتماعی می‌دانم، اما به جدٓ معتقدم که باید ایده‌مان درباره مدرسه و تحصیل را متحول کنیم (تحول بنیادین تربیتی) و طرحی نو از مدرسه را در اندازیم.
پ.ن-۱: متنوع شدن مسیرهای پیشروی افراد متناسب با جنسیت، زیست‌بوم، استعداد و علاقه و نیاز و . از اصلی‌ترین چرخش‌هایی است که به نظرم باید در مدرسه ایرانی صورت بگیرد.
پ.ن -۲: شاید بعداً فرصت یا مجال گفتنش نباشد، اما یک ایراد اصلی برنامه عصر جدید را مشخص نبودن مرز مهارت، هنر و استعداد در ارزیابی داوران می‌دانم و این نکته در ارزیابی آن‌ها کاملاً مشهود بود.
پ.ن-۳: واقعاً برایم سوال است که کدام فضای آموزشی است که سال‌هاست چیزهای خوب و‌ بدی را به ما می‌آموزد.

مشخصات

تبلیغات

محل تبلیغات شما
محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

رزین سختی گیر خودرو باز فضل الله نکولعل آزاد به به شیعه کالا مگ حرف های یک «به اصطلاح» نویسنده! شورای دانش آموزی مجله جراحی زیبایی بینی نمایندگی فروش محصولات چوبی و دکوراتیو nb